Me vaquí per lo primier còp davant una pagina blanca sensa saupre coma la vau emplenar. Vos podriáu parlar dau bèu temps, dei gents que prenon lo solelh ailá a la portada de mon agach, deis ametliers qu'aime tan an aqueste periòd de l'annada ... Pasmens ai pas lo gost de vos parlar de tot aquò uei. Me pense qu'es l'estress que me ganha. Aqueste ser es un ser important, es la prima dei poetas e coma imaginatz vau dever legir un poema, en public, soleta, amb ma pichòta fuèlha, en provençau ... Tròbe qu'aquò es ja una bona rason d'estressar. Mai coma aquò sufís pas anam tanben faire de musica, "d'intermèdis musicaus" mai exactament, e anam cantar de polifonias. I a de jorns monte me demande a que pense quora prepause de causas coma aquò ò quora dise sonque òc quora de gents me prepausan aquò. Benlèu qu'es la folia de la joïnessa.
Aquò me fa pensar a quora ère mai joïna encara. Fasiáu de teatre e quauqueis oras abans de montar sus scèna aviáu escrich un pichòt texte que vos vau partejar.
Lo texte èra :
"Mei camba tremòlan, la paur presènta sus mei mans dins sa mostor, mon còr s'abriva, mon buf es cort, e lo moment arriba. Projector. Lo mond s'arresta lo temps d'un instant. Pas mai de bruch, pas mai una respiracion alentorn de ieu.
Coma una montada d'adrènalina, ma sang faguèt qu'un torn. Mon esperit èra vuèg, mon còr plen d'un bonur sensa parièra. Me revire e son aquí! Occupan aquestei plancas amb ieu. Amics d'un ser, filhs d'una òbra."
Per tornar trobar aqueste texte deguère tornar sus mon blòg, aquò me faguèt rire de tornar legir çò qu'aviáu escrich quora ère au licèu. Es coma aquò que vesèm que lo temps passa. Coma n'ai pas vergonha de çò qu'escriguère vos balhe l'adreiça e coma aquò vos farètz una idèa solet sus la qualitat deis escrichs http://youu-belong-to-me.skyrock.com
Bona lectura a totes e a la setmana que vèn per d'autrei descubèrtas.
mercredi 7 mars 2012
lundi 27 février 2012
Una tantossada ensolelhada ...
Uei vos escrive dau pargue dau Peyrou. Siam dimenge 26 de febrier. Aqueste matin quora me desrevelhère me pensère qu'aqueste jorn seriá porrit coma aqueu que passèt e aqueu que passarà. Mai me trompère, e sabètz perqué? Perqué quora dubriguère leis uelhs un rai de soleu me venguèt. Un bocin de lutz e lo sorire nasquèt. Decidiguère donca de pas passar un jorn de mai dins mon liech mai d'anar veire aqueste soleu naiscènt, que fa nàisser amb eu l'enveja de viure.
E me vaquí dempuei una ora assetada sus una pelosa desgarnida, au mitan de gents que coma ieu son venguts cercar aquesta enveja de viure, e mai subretot aqueste sentiment de libertat. Comprendrai jamais perqué o coma lo soleu pòu aver aqueste efiech sus nautres. Sabètz, dins la fin de l'ivèrn, quora la prima accepta de mostrar lo bot de son nas, que l'èr se fa doç, que lo soleu comença de rescaufar la tèrra. Siáu segur que coneissètz aqueste sentiment, que monta en vos sabètz pas coma. Lo soleu se mostra e ja vesètz la mar se desenhar davant vòstreis uelhs, sentissètz l'odor dei flors, e dins vòstre cap ja lo vòstre esperit s'envòla vers de país desconeguts qu'en sòm vos agradariá de visitar. Puei aqueste sentiment de libertat, que ren vos podrà arrestar, que la tèrra vos apartenc.
Me fau vos presentar lei gents que partejan aqueste moment de libertat. D'en primier, aqueste òme que pren son plaser leis artelhs caressants l'èrba tot en lisènt un libre, coma ieu, capita pas de se concentrar, son esperit vodriá ja se passejar endacòm mai. Puei i a aquestei joves alongats dins l'èrba que prenon son plaser a agachar lei filhas que lo soleu en rendut mai bèlas. Pasmens l'endrech es calme, de còp que i a esbrandat per de grops que rison e que respiran lo bonur, per lei bruchs de bolas que tòcan lo sou, lançadas per quauquei jogaires de petanca dau dimenge ò meme encara per de toristas qu'aiman se prene en fòto davant Napolèon.
òc lo païsatge que m'environa respira la joïa, e voliáu partejar amb vautre la patz d'aquest instants.
Que la prima sache faire viure en vos de projècte que lo vent emportarà luenh.
Amistat
La granhota
mercredi 1 février 2012
Una passejda dins Mistral ...
L'autre jorn dins un cors de lenga aprenguère un mòt novèu "res". Normalament es pas un mòt que s'emplega en provençau, mai que s'emplega en lengadocian per dire "rien". Pasmens descobriguère aqueste mòt dins un diccionari provençau. Ere perplèxa! Pausère donca la question a mèstre F. e me diguèt que "res" en provençau voliá dire parier que "degun". E d'aquí me diguèt qu'existiá una expression en Provença qu'es : " I a ren ni res", auretz totes comprès sa significacion. Me siàu donca dich té! que i a coma expression en provença? E per vautres aprofondiguère ma reflexion.
Sosquère primier ais expressions de la quina que conèisse. Vau vos en faire una pichòta tièra:
1 - lo primier de mil
8 - la cogorda
11 - lei cambas de la mameta ò en cò ieu lei cambas de ginèta
14 - l'òme fòrt
22 - son aquí
44 - "caracacà"
51 - lo pastagàs
88 - lei doas cogordas
89 - la mameta
90 - lo papet
Vaquí per la quina. Bon me desencusaretz mai ai pas lo temps de cercar mai en prigonditat la significacion de totei lei chifras ni mai de cercar lei chifras que me mancan. Mai podètz trobar mai de detalhs sus lo siti http://www.agendadeslotos.com/numeros.php ò sus http://www.bingofr.com/loto-bingo/les-expressions-au-loto-bingo/. Sachent que de segur cada vilatjòt a seis expressions e que son pas totei coneigudas.
Bon passèm a quicòm mai. Après aver pensat au loto me demandère quineis expressions podián ben existir en Provença. E monte trobar la responsa a ma question? Cu s'èra ja pausada la question? Es Frederic Mistral de segur. Cabussère donca dins aquesta òbra giganta qu'es lo TDF e cerquère de provèrbis. Mai imaginatz lo nombre de provèrbis que podèm trobar dins aquesta obrassa. Decidiguère donca de cercar quauquei provèrbi a la babalà. Vos en causiguère quauqueis uns que m'agradèron ò que me pausèron question. Vos lei ai metuts dins de grops difèrents.
Vau començar per aquelei que coneissiáu ja :
- un òme n'en vau ben un autre.
- es pas d'òr tot çò que luse.
- quand l'aurelha vos sibla, parlan de vosautre : s'es la drecha, parlan ben; s'es la gaucha, parlan mau.
Après i a aquelei que comprene totjorn pas :
- Provençau, manja tei figas sens sau.
- A l'òme dona ta filha e non a camp ni a viga.
- Coratjós coma l'òr.
- lo liech es una bona causa, quand non pòu dormir, iè repausa.
- una revirada vau mai qu'una repausada.
Puei i a aquelei que podèm ausir de la boca dei papets :
- l'òci consuma e lo trabalh conserva. (òci = oisiveté)
- òr es òr, mai lo blat es tresòr.
- òrdi de febrier emplis lo granier. (òrdi = orge)
- Quand l'ase vòu pas beure, avetz beu siblar.
N'i a una amb la quala siáu pas tant d'acòrdi qu'aquò:
- ombra d'òme vòu cent femnas.
Mai i a aquelei amb lei qualas siáu completament d'acòrdi :
- òme d'argènt, òme de ren.
- Après tres jorns de fèsta fau un jorn de repaus.
Puei fin finala i a leis autrei, que coneissiáu pas mai que ne'n pense ren :
- Tot provèrbi es pas menteire.
- Grossier coma un pan d'òrdi.
- Ai paures tot iè manca, la pòrta emai la tanco.
- Que non pòu èsser violonaire, que siegue siblaire.
- Mau de camba vòu repaus.
Vaquí çò que trobère. Mai coma vos lo diguère ai pas tot trobat. Mai s'aquò vos interessa podètz totjorn telecargar sus http://gallica.bnf.fr/ark:/12148/bpt6k74854/f2.image lo TDF.
Mai tanben s'aqueste subjècte vos interessa podètz trobar un libre que se sona Proverbes et dictons de la langue d'oc de Pierre Trinquier ais edicions Presses du Languedoc.
En esperant que lo subjècte de la setmana vos interessèt, vos dise a la setmana que ven.
mercredi 25 janvier 2012
Un pauc de literatura ...
Ai! ai! malancounié, grinour di causo visto, antan, dins la jouinesso! Pèr grand,
pèr bèu que fugue lou païsage couneigu, quand voulèn lou revèire, quand voulèn ié
tourna, sèmpre, sèmpre ié manco quaucun o quaucarèn!
Quau me rendra lou chale, l’emparadisamen de moun amo ignourènto, quand, talo
qu’uno flour, se durbié touto novo i cansoun, i sourneto, i coumplancho, i fablèu, que ma
maire en fielant, iéu amata sus si geinoui, me disié, me cantavo en douço lengo de
Prouvènço: lou Pater de Calèndo, Marìo-Madaleno la pauro pecairis, lou Mòssi de
Marsiho, la Pourqueireto, lou Marrit Riche, e tant d’àutri recit e legèndo e cresènço de
nosto raço prouvençalo, que bressoulèron moun jouine age d’un balans de pantai e
d’esmougudo pouësìo! Après lou la de soun nourri, m’abarissié, la santo femo, ansin
emé lou mèu di tradicioun e dóu bon Diéu.
Vuei, em’ aquéu sistèmo estrechan e brutau que vòu plus teni comte dis alo de
l’enfanço, dis istint angelen de l’imaginacioun neissènto, de soun besoun de meraviho,
que fai li sant e lis eros e li pouèto e lis artisto, à l’enfantoun, vuei, entre naisse, emé la
sciènci nuso e cruso vous i’entre-secon amo e cor... Eh! pàuri tantalòri! emé l’age e
l’escolo, e subre-tout l’escolo de la vido vidanto, s’apren bèn que trop lèu la verita
escasso, e la desilusioun analitico, scientifico, de tout ço que nous encantè.
Se, à vint o trento an, quand l’amour nous pessugo pèr uno bello chato
poumpouso de jouinesso, quauque fachous anatoumisto venié nous parla coume eiçò:
“ Vos saupre lou verai d’aquelo creaturo que te fai tant de gau? Se la car ié toumbavo,
veiriés uno mort-peleto! ”Cresès pas que subran lou mandarian rascla de bouto?
Frederic Mistral (Memori e raconte)
pèr bèu que fugue lou païsage couneigu, quand voulèn lou revèire, quand voulèn ié
tourna, sèmpre, sèmpre ié manco quaucun o quaucarèn!
Quau me rendra lou chale, l’emparadisamen de moun amo ignourènto, quand, talo
qu’uno flour, se durbié touto novo i cansoun, i sourneto, i coumplancho, i fablèu, que ma
maire en fielant, iéu amata sus si geinoui, me disié, me cantavo en douço lengo de
Prouvènço: lou Pater de Calèndo, Marìo-Madaleno la pauro pecairis, lou Mòssi de
Marsiho, la Pourqueireto, lou Marrit Riche, e tant d’àutri recit e legèndo e cresènço de
nosto raço prouvençalo, que bressoulèron moun jouine age d’un balans de pantai e
d’esmougudo pouësìo! Après lou la de soun nourri, m’abarissié, la santo femo, ansin
emé lou mèu di tradicioun e dóu bon Diéu.
Vuei, em’ aquéu sistèmo estrechan e brutau que vòu plus teni comte dis alo de
l’enfanço, dis istint angelen de l’imaginacioun neissènto, de soun besoun de meraviho,
que fai li sant e lis eros e li pouèto e lis artisto, à l’enfantoun, vuei, entre naisse, emé la
sciènci nuso e cruso vous i’entre-secon amo e cor... Eh! pàuri tantalòri! emé l’age e
l’escolo, e subre-tout l’escolo de la vido vidanto, s’apren bèn que trop lèu la verita
escasso, e la desilusioun analitico, scientifico, de tout ço que nous encantè.
Se, à vint o trento an, quand l’amour nous pessugo pèr uno bello chato
poumpouso de jouinesso, quauque fachous anatoumisto venié nous parla coume eiçò:
“ Vos saupre lou verai d’aquelo creaturo que te fai tant de gau? Se la car ié toumbavo,
veiriés uno mort-peleto! ”Cresès pas que subran lou mandarian rascla de bouto?
Frederic Mistral (Memori e raconte)
Reaccion...
L'autre jorn siam anats veire una conferéncia (animada)de Claudi Alranq e i a una frasa que m'a pertocada. "Eriam d'occitans, an fach de nautres d'indians", non pas aquela, mema s'es verai qu'es prigonda e que i podèm soscar prigondament. Es una autra, qu'es rai mens "classa" e mai qu'a quand mema de sens. De tot biais quau podriá dire que Claudi Alranq ditz de causas sens sens?! Bon e donca aquesta frasa es: "Perquè s'entrevar de trobar de novèus escrivans alara que n'avèm a bodre esconduts dins de cartons?". E ben maugrat lo fach que vene de dire que totei lei paraulas de Claudi Alranq son sensadas, per ieu aquí s'engana.
D'efiech, me pense qu'es mai urgent de trobar de escrivans novèus. Es pas per dire que çò qu'es estat escrich abans es pas bòn ò pas util, mai es perquè me pense que la creacion culturala es çò que rend una lenga vidanta. Se capitam de motivar de gens, joves, ò mens joves tanben, d'escriure en occitan, e donca pensar en occitan, la lenga vendrà mai valorisada per la societat.
Donca de segur que çò que i a dins lei cartons es important, e qu'es bòn. Podèm pas renegar çò que faguèron nòstrei rèires, perquè son elei, en quauque sòrta, leis iniciators de la nòstra cultura d'ara.
E pasmens pense que podèm pas demorar dins lei sovenirs. Devèm avançar cap a l'avenidor e cap a la modernitat per poder ancorar la nòstra lenga e la nòstra cultura dins la societat d'uèi.
Perquè per ieu, per que la lenga occitana demòre viva, la fau ancorar dins leis esperits dei gents, dins lei mors. E per faire aquò nos devèm adaptar a aquestei mors, per aquò nos fau tornar crear de causas nòvas "dins lo vent". Aquesta adaptacion passa d'en primier per la creacion a mon vejaire. E dins la creacion parle tant d'escritura coma de teatre ò de musica.
Vaquí mei pensadissas de la setmana. Es verai qu'ai pas la costuma de desvolopar aquestei genres de subjècte mai me pense qu'en aquesta annada 2012 vau ensajar de dintrar dins aquestei subjèctes de reflexion que tròbe utils e importants. Vos farai donca partejar mei reflexions.
Abans de vos daissar vos gramercege per vòstra fidelitat de lectura, e subretot tu polida jogairitz d'Autbois.
D'efiech, me pense qu'es mai urgent de trobar de escrivans novèus. Es pas per dire que çò qu'es estat escrich abans es pas bòn ò pas util, mai es perquè me pense que la creacion culturala es çò que rend una lenga vidanta. Se capitam de motivar de gens, joves, ò mens joves tanben, d'escriure en occitan, e donca pensar en occitan, la lenga vendrà mai valorisada per la societat.
Donca de segur que çò que i a dins lei cartons es important, e qu'es bòn. Podèm pas renegar çò que faguèron nòstrei rèires, perquè son elei, en quauque sòrta, leis iniciators de la nòstra cultura d'ara.
E pasmens pense que podèm pas demorar dins lei sovenirs. Devèm avançar cap a l'avenidor e cap a la modernitat per poder ancorar la nòstra lenga e la nòstra cultura dins la societat d'uèi.
Perquè per ieu, per que la lenga occitana demòre viva, la fau ancorar dins leis esperits dei gents, dins lei mors. E per faire aquò nos devèm adaptar a aquestei mors, per aquò nos fau tornar crear de causas nòvas "dins lo vent". Aquesta adaptacion passa d'en primier per la creacion a mon vejaire. E dins la creacion parle tant d'escritura coma de teatre ò de musica.
Vaquí mei pensadissas de la setmana. Es verai qu'ai pas la costuma de desvolopar aquestei genres de subjècte mai me pense qu'en aquesta annada 2012 vau ensajar de dintrar dins aquestei subjèctes de reflexion que tròbe utils e importants. Vos farai donca partejar mei reflexions.
Abans de vos daissar vos gramercege per vòstra fidelitat de lectura, e subretot tu polida jogairitz d'Autbois.
mercredi 18 janvier 2012
Nové...
Vaquì que Nové es passat mai me fau vos lo contar. Comencèt quora la polida Aliça venguèt a l'ostau per passar quauquei jorns ensèms. Aneriam passejar dins lo polit Avinhon, amb sei polidas iluminacions, son mercat de Nové, sa grèpia e sei passejaires dau dimenge. Iè vouguère mostrar lo polit palais dau Roure. Aguerèm d'astre! Rescontrerèm un òme que nos expliquèt totei lei personatges de la grèpia. Mai estranh... I troberiam de santons pas costumiers. Primier avèm trobat Alfonsa Daudet, Mossur Seguin amb sa cabra, puèi escondut au mitan de totei leis autres lo Frederic Mistral acompanhat de Mirelha e Vincent. Mistral sariá una compausanta simbolica de Provença tant coma la lavanda o l'olivier? De soscar.
Mai aviá pas sonque la grèpia, i aviá tanben una taula dreisada amb dessus lei coneiguts tretze dessèrts de Provença. Mai coma tota tradicion i a de causas que comprenèm pas. Per exemple: que fa lo melon dins lei tretze desserts? Es pas una frucha de sason, se? E ben pausère la question per vos. Volètz saupre la responsa? Vos la vau dire. En fach a l'epòca i aviá una mena de melon que durava fins a l'ivèrn, mai desapareguèt. Donca quora aquela mena desapareguèt trobèron un autre biais d'aver de melon fins a Nové. Avián una tecnica de conservacion tarrible. En fach prenián lo melon e lo metián dins una boita plena de blat e la tancavan. Metián la boita dins lo granier e coma aquò lo melon teniá fins a Nové. Eran pas con lei rèires! Ieu siáu totjorn espantada d'aprener de causas coma aquò. Me dise que ara tota nòstra tecnologia es pas ren a costat deis invencions de nòstrei rèires. Mai bòn es pas l'endrech per mei pensadissas anticapitalistas.
Puèi contunheriam nòstra passejada. E rescontreriam l'usurpator d'identitat, lo messorguier en potença... Lo papà Nové. Comprendrai pas jamais coma lei pichòts fan per crèire a aquò. Mai ço que me fa lo mai rire es de vèire lei produch derivats d'aquest paire novè. Benlèu qu'es tanben la crisi per eu mai d'aqui a se metre au parachuta, a la musica o autre!
E òc Novè es pas tot bèu mai pensatz pas qu'aquesta passejada siague un marrit sovenir perquè la magia de novè opèra totjorn.
Vos daisse sus aqueu polit sovenir e vos done rendètz-vos lèu per un subjècte mai d'actualitat.
P.S: Bona annada ben granada e ben acompanhada, coma se ditz en Provença.
Mai aviá pas sonque la grèpia, i aviá tanben una taula dreisada amb dessus lei coneiguts tretze dessèrts de Provença. Mai coma tota tradicion i a de causas que comprenèm pas. Per exemple: que fa lo melon dins lei tretze desserts? Es pas una frucha de sason, se? E ben pausère la question per vos. Volètz saupre la responsa? Vos la vau dire. En fach a l'epòca i aviá una mena de melon que durava fins a l'ivèrn, mai desapareguèt. Donca quora aquela mena desapareguèt trobèron un autre biais d'aver de melon fins a Nové. Avián una tecnica de conservacion tarrible. En fach prenián lo melon e lo metián dins una boita plena de blat e la tancavan. Metián la boita dins lo granier e coma aquò lo melon teniá fins a Nové. Eran pas con lei rèires! Ieu siáu totjorn espantada d'aprener de causas coma aquò. Me dise que ara tota nòstra tecnologia es pas ren a costat deis invencions de nòstrei rèires. Mai bòn es pas l'endrech per mei pensadissas anticapitalistas.
Puèi contunheriam nòstra passejada. E rescontreriam l'usurpator d'identitat, lo messorguier en potença... Lo papà Nové. Comprendrai pas jamais coma lei pichòts fan per crèire a aquò. Mai ço que me fa lo mai rire es de vèire lei produch derivats d'aquest paire novè. Benlèu qu'es tanben la crisi per eu mai d'aqui a se metre au parachuta, a la musica o autre!
E òc Novè es pas tot bèu mai pensatz pas qu'aquesta passejada siague un marrit sovenir perquè la magia de novè opèra totjorn.
Vos daisse sus aqueu polit sovenir e vos done rendètz-vos lèu per un subjècte mai d'actualitat.
P.S: Bona annada ben granada e ben acompanhada, coma se ditz en Provença.
samedi 3 décembre 2011
Amic fidèu ...
Pense que totei d'entre vos an agut un amic fidèu, que faguèretz patir de tota mena possibla mai qu'es totjorn amb vos, que vautrei aima maugrat tot. Ieu tanben n'ai un, un amic dei grands. Ieu tanben lo faguère patir, lo mosseguère, lo getère de totei leis endrechs possibles. Mai es totjorn amb ieu, e maugrat tot pense que m'aima totjorn. Polit esper!
Puei, quin imatge plus bèu que de se dire que i a totjorn agut quauqu'un amb nos, dempuei la debuta, dempuei lo primier instant. Ieu l'aime mon amic e es per aquò que lo vos vau presentar. Mon amic es .....
DOUDOU =)
E òc vos vau parlar de mon grand amic "doudou". L'ai dempuei qu'acceptère de començar a respirar après aver acceptat de sortir dau sen de ma maire. Donca lo 5 de mai de 1992, e òc fa ja dètz-e-nou ans que lo mene d'en pertot. Mai, mèfi, es pas quin doudou que siá, es LO "doudou". E faguèt de causas dins sa vida que podètz pas imaginar. Mèfi leis uelhs vos vau mostrar...
Un bèu jorn, mon doudou me diguèt que voliá faire un viatge grand e qu'un jorn tornariá. Comencèt per prene lo trin. E vaquí çò que faguèt : d'en primier se faguèt d'amics amb quau aguèt l'idèa de raubar l'aucèu d'aur. Imaginatz la resulta.
Puei se faguèt reconéisser per un agent de film e tornèt son primier film, bon en negre e blanc perquèecomença de datar.
Aguèt tanben un periòd tarrible ont faguèt de causas pas polidas polidas.
Mon doudou e ieu vos disèm a lèu =)
Inscription à :
Articles (Atom)