Non, l'occitan es pas una lenga mòrta!!

De nòstre temps, pensam totei que l'occitan es una lenga pas fòrça parlada, e que, en defòra dau cèucle occitan, i a quasi degun que lo compren. Donca de segur, nosautrei coma èsser vident normaus, l'emplegant per poder parlar de causas secrètas davant lo mond. ERROR! L'occitan es pas una lenga mòrta, e i a mai de gent que lo compren que çò que pensan! E en aguère la pròva. Vos vau contar tot aquò.

Primièra experiència: Amb mon amiga Aliça sortissiam d'un balèti e aviam l'occitan dins lo cap, donca "naturalament" èram a parlar occitan dins lo tram. I aviá una mameta a costat de nos que de lònga nos agachava. En tota fisança me tòrne vèrs Aliça e li dise: "Bon me gonfle aquesta mameta de nos agachar de longa a cada còp que dise quauqua ren en occitan. Siam pas de monstres que!" Puèi, bon, contunham nòstra convèrsa. A un moment, sai pas mai dins quina frasa, sortisse lo mòt "sentiment". E la mameta de se sarrar de nos e de nos dire "Pense pas que se dise en occitan "sentiment""... Vau tant vos dire qu'avèm blanquejat. Coma se de ren avèm discutir amb'ela sus l'evolucion de la lenga e donca de son lexica, nos felicitèt de contunhar de parlar occitan dins la vida videnta e partiguèt viure sa vida eilalin. Èra una audenca.

Aquest episòd auriá poscut nos servir de leiçon, mai non. E donca segonda experiènça: Totjorn amb mon amiga Aliça. Èriam au grand balèti d'auton, dins lei comuns. Èriam a parlar de causas intimas entre nosautrei, mai en occitan, dins lo cas que i auriá quauqu'un d'amagar que nos podriá ausir ò escotar! Donca parlaviam, parlaviam e veici un  òme qu'arriba per se lavar lei mans, bon contunhèrem coma se de ren. Puèi cap d'un moment l'òme diguèt "Tè vau beure un pauc d'aiga ieu". Comprenguèrem, qu'un còp de mai, aviá pas que nos que compreniam l'occitan. Partiguèrem donca nos amagar dins un canton, vergonhosas, per lo pas tornar veire. Mai avèm pas d'astre, èra lo cantaire! 

Avètz aquí la pròva que la nòstra lenga es pas tant mòrta qu'aquò! Bon, rai, avèm tanben la pròva qu'ai pas d'astre. 

Benlèu que ara en podèm tirar una leiçon: gardam nòstra polida lenga occitana per un usatge mai digne que de cancalhadge de corredor. 

Amics, legeire, vos dise  a lèu, per un recit nòu de ma vida passionanta.