Aqui la granhòta en dirècte de Provença. Uèi lo 4 d'octòbre de 2014 tòrne prene la pluma après 2 ans de silenci. L'enveja de vos escriure me tornèt e quin melhor mejans de mestrejar una lenga que de l'escriure. Vos lo dise trè ara, l'enveja de vos escriure m'es pas tornada amb d'idèas de subjècte s'anam doncas petaçar per fargar quauqua ren que tene la rota.
Per uèi, vos vau parlar de la granda decepcion de ma setmana. Se remembram totjorn de causas de nòstra enfança e de nòstra adolescéncia, mai fin finala s'entrevam que leis avèm idealizadas. Es çò que m'arribèt. Lo subjècte de ma desilusion: Babali. Vos vau contar l'istòria de la debuta. Ère en clasa de terminala, en cors d'occitan. E vaqui qu'estudiam lo tèxt de la polida Babali. Lo sovenir que n'ai, un libre gròs, una istòria d'amor, una Babali simbòu de la "raça provençala", una maravilha.
E dimècres una enveja fòla de tornar trobar aqueu libre, passère una oreta a cercar dins la biblioteca, ajudada per la bibliotecària que pecaira aviá per sola descripcion: es un libràs, que se ditz Babali. Fin finala l'avèm trobat, pichòt libròt escondut entre dos libràs, quasi invisible. Decebuda decide de lo dubrir e de veire se tòrne trobar lei mòts que qu'avián tant agradat fa 5 ans, son aqui ben presents mais segonda suspresa, duran un capitol, pas mai. Lo demai una istòria d'amor negada au mitan de la descripcion de la camarga bovina. Decepcion totala! Ieu que t'aimave tant Babali, ieu que parlave de tu a cu me voliá escotar.
Una morala a tot aquò? Pas mai faire fisança a mei remembranças!
Aucun commentaire:
Enregistrer un commentaire