Miracle..

Uèi, vos deviáu parlar de mon aperitiu de diluns, mai dempuei diluns i aguèt un eveniment mai important… TADADAAAAAAM De qu’es ? Retrobère… mon ordinator , mon amorós, mon sol amic, lo sol que me compren (aquò es pas totjorn lo cas rai!!) Mai es un miracle, la tecnologia a tornat en còp mieu.

Mai abans de vos contar coma lo retrobère me fau d’en primier vos contar coma lo perdère.

Tota l’istòria se debanèt l’an passat, au mes de mai, pendent lei parciaus de fin d’annada. Imaginatz, deviáu tornar un dorsièr de literatura dei mai dificils que posquère faire dins ma vida d’estudianta. E vaqui que mon disc dur decidiguèt de crebar e que lo trabalh d’un mes tot entier de cercas e de sasida de texte s’evapora. Adieu l’ordinator, adieu mon polit dorsièr, adieu lo sòm ! Mai m’anatz dire perquè adieu lo sòm? Perquè un còp mon ordinator matat deguère tot tornar trobar, tot tornar faire. Passère la pièger setmana de ma vida ! Cau imaginar : una setmana de parciaus onte passère, la jornada a passar mei partieus e mei seradas e mei nuechs (de còps que i a) a faire mon dorsièr. Una setmana de foliá. E tot aquò sonque perquè aguère pas jamai l’idèa de registrar a cada còp que fasiáu quauqua ren d’important. 

Daissère passar l’estiu sens pensar a l’ordinator amagat dins un canton. Mai la dintrada arribèt lèu-lèu e lei problemas començèron. A la debuta èra un blòg que caliá faire, sens ordinator es puslèu dificil mai urosament qu’avèm una bibliotèca ambe un ordinator. Mai quora la question d’un power point arribèt… e aquì es lo drama… Coma faire un power point sens ordinator ?! Èra una bona question. La sola solucion que trobère èra de demandar a ma sòrre de me prestar lo sieu. Passère donca una dimenjada a faire mon polit power point. Mai mon malastre s’arrestèt pas aicì, un còp arribada au Clapàs, lo diluns d’après, voguère apregondir mon power point. Mai, lo segond drama arribèt a aqueste moment, impossible de tornar alucar la bèstia. Coma aparentament una fes èra pas pron, aviáu pas registat mon trabalh. Puta de vida ai lo malastre que me pega ambe la tecnologia.

Mai au mitan de tot aquò aguère una pichòta lutz quora capitère de tornar alucar l’ordinator pendent tres minutas, enfin pas que lo temps de prene lo power point. OF sauvada. E ieu me pensave aver espetada la bèstia e donca, geinada, tornère l’ordinator a ma sòrre. E sabetz pas qué ? Per ren, lo tornère alucar l’ordinator e marcha coma cau e perfiechament. Puta de vida ! Leis ordinators m’aiman pas.

Bon tot aquò per dire que retrobère mon ordinator aqueste dimenjada. Mai es verai qu’un magician m’ajudèt. Aime mon ordinator ! Quora lo tornère veire aguère quasi la lagrema a l’uèlh. Mon fidèu amic tornère. I a de jorns coma aquò onte siam content de s’èsser levat.

En esperam qu’aquest'ordinator demòre mon amic per encara un moment .

La leiçon de ne’n tirar : totjorn REGISTRAR !!

O me cau vos dire. Aqueu es vertadièrament mon amic ! Aprenguère amb’èu a faire leis accents sens anar dins « insercion » « caractèris especiaus » (…). Aime la tecnologia ! La vida es benlèu pas tant puta qu’aquò. Per aquelei que saupriá pas encara coma faire, pense a mon amic lo romegaire de servici, vos vau faire un cors. Alara per l’accent agut, vos cau apuèjar sus [Ctrl] e lo 4 en meteis temps, puei sus la vocala desirada. Per l’accent grèu es quasi la meteis causa. [Ctrl] [Alt] e 7 en meteis temps e la vocala après. 

Vaquì ambe tot aquò siatz devenguts de professionaus de l’informatic. Vos daisse jogar ambe vòstre clavier. E tòrne lèu-lèu vos aprene de causas novèlas.

Pertença.

Coma un moment de tristum que vòle pertejar ambe vosautrei. Coma ditz Max Roqueta, escriure es un mena de confessa sensa capelan.

Tu, que siás aquí a me legir, as ja vist partir un amic? Conèisses aqueste moment ont deves li dire aurevèire ò benlèu adieu. Mai que sabes pas que dire, quin mòts dire abans l'autre. N'i a tant que volon sortir en meteis temps mai n'i a aucun que capita de sortir. La garganta sarrada, lei lagremas que montan. Mai voles pas plorar, l'i voles pas mostrar que siás triste, perqué aquesta causida, aquesta partença es una oportunitat per èu.

Alara l'agachas, èu sensa ren dire se vira e s'en va, cap a sa novèla vida. Sensa se virar. D'un pas leugier. Desaparèisse dins lo fons dau decor.

E tu siás aquí, a l'agachar, e acabas per daissar rodelar tei lagremas, sensa bolegar, sensa gausar faire ò dire quauqua ren. E te demandas perqué as pas ren dich, perqué li diguère pas que l'aimavas mai que tot, que lo voliás gardar ambe tu. Mai que mai perqué lo sarreguère pas lo mai fòrt possible dins tei braç, coma per gardar un pauc d'èu ambe tu, una odor, una sensacion, un darrier sovenir demòra intacte.

Puèi es arribat lo moment de tornar en còp tieu, e pensas, te remembes lo temps onte auriás pas jamais gausat imaginar qu'aqueste moment arribariá un jorn.

Pareis que cada jorn lo mau se fai mens grand, mens dolorós.

E pasmens, un sovenir, una cançon, una fotò, l'ausida de son nom e lo mau es aquí que se desrevelha au mai que prigond de tu, onte pensavas l'aver ben amagar per lo pas jamais tornar veire.

La vida es aital.

Causissèm pas tot. Un jorn donam un bocin de nos a quauqu'un e aqueste un jorn decida de partir ambe, guidat per una fòrça mai nauta qu'èu.

La vida es aital.

Malurosament, es aquí que lo cap comença de soscar, e acabam per nos dire que benlèu auriá estat melhor de pas jamais lo conèisser, qu'auriam preferir caminar sol pluslèu que dever un jorn l'agachar partir.

Puèi, ven lo moment onte se demandam lo sensa d'aquesta vida, d'arrivadas e de partenças. Coma aculhir quauqu'un en se disant que partirá un jorn. Dins mon cap la question demòra entièra, alara te la pose a tu. Quina auriá estat la melhora solucion? Quina es la melhora actitude?

Per tu, 

Perqué podiava pas passar aqueste aniversari sensa pensar a tu. 

Pensadissa.

Avètz ja legit lo "Direct Montpellier" de bon matin? Vos siatz ja arrestats sus la rubrica "Bref"?, sabètz aquela que parla dei causas tarriblas que se debanan cada jorn... Francament, aquò fa paur. Un matin sus dos vesètz de causas sus leis enfants. Per exemple, uèi, una femna qu'a vendut son pichòt per menar seis autreis enfants a Disneyland!! Ère escandalizada quora veguère aquò! Quau es capable de faire aquesta mena de causa? I a de còp que me demande onte va lo monde. Puèi me susprene a soscar a çò qu'èra la mieuna enfança, de çò qu'auriá poscut me marcar. E sabètz pas qué? I a qu'un solet sovenir que me torna, aquestei dejunars que fasiam ambe mei fraires e sòrres e mei gents, mai per èsser segur que tot lo monde foguèt aquí, lei fasiam lo ser. Quora siam pichòts es tot un concèpte de beure de lach ambe de tartinas lo ser. Es un dei sovenirs mai polits que pode gardar d'aquesta vida passada. E òc parle ja de vida passada, de vida luencha, qu'a passat e trescolat. Avètz pas jamais agut aquesta sensacion que vòstra enfança èra dins una autra vida? Coma s'èra pas vertadièrament vosautrei que l'aviátz viscuda? 

(...)

 Desencusatz qu'ai perdut lo fiau de mei pensadas, aquestei gents que daissan son telefonet alucat e que parton sens... Es la vida que vòu aquò! A prepaus, siáu a legir un libre que me sembla interessant d'evocar aquí. Supause que coneissètz totei lo grand "Max Roqueta", per aquelei que benlèu gausarián pas conèisser vos vau d'en primier educar un pauc. Max Roqueta, mai coma s'entresenha sus de causas tant importantas devrián èsser naturala vos daisse apréner solet. Donca aqueste libre pòrta lo polit nom de "La Cèrca de Pendariès". Bon rai que dich coma aquò lo títol dona pas fòrça enveja mai vos assegure que tre lo primier capítol, sètz pres dedins. Son libre a travèrs una istòria de mètge nos fa una òda a l'escritura, de què vos donar enveja de vos metre a escriure.

"Aime l'esciure. Es una mena de confessa, sens capelan. Vòle dire, sens testimòni. Qu'es adejà, e mai desconegut, en quauque biais, un jutge. E mai durbiguèsse pas la boca. E que vos empeirariá puslèu dins lo silenci. Entre que l'escriure, per lo qu'es sol, dins la patz, la lutz de la candela sul pergamin, es coma una posaraca qu'arrèsta pas de tirar l'aiga dau pensar e de ne sonar d'autra, de las fonsors ont s'amaga. Ont cada paraula muda ne sona una autra, sovent estranja e que res t'auriá permés d'endevinhar que dormissiá dins l'escur de ton èime"

. Vaquí que sona parlar. 

Puèi, per vos faire una confidança, ieu tanben escrive a meis oras perdudas e dins lei mòts de Max Roqueta, m'i retròbe. Ieu, es çò qu'aime en mai dins l'escritura, poder parlar de tot, se liurar completament sens que i ague degun per vos jutjar. E mai, aquesta facultat de nòstre cervèu de trobar de causas en nosautrei, qu'èra tant amagat au mai prigond que e mai nosautrei lei sabián pas aquí. Pense qu'es en escrivant qu'aprenèm vertadièrament a nos conèisser. De tot biais, ieu es lo solet mejans qu'ai trobat per me faire dire çò que sabiáu pas que voliáu dire. Ah! Aquò n'es una de frasa. Podriam passar quauqueis oras a l'analisar mai preferisse vos daissar soscar un pauc. Coma Roqueta, podriàu ne parlar d'oradas de l'escritura e de sei ben-fa mai es pas la tòca dau mieu article. 

Donca, pichòt conselh de vòstra amic Granhòta: legissètz-lo!

Bon, vos daisse en suspense fins a la setmana que ven en vos disant sonque que vos contarai quauquei detalhs de mai sus ma pichòta vida. :D

Una serada pas coma leis autras ...

I a d'unei sers onte avètz enveja de veire quicòm mai, de sortir de vòstre  quotidian. Es a aquest moment que trobatz sus vòstre camin de gents qu'aimatz e ambè quau volètz pertajar aquestei moments. 

E vaquí qu'aqueste ser es arribat, ambe eu lo concèpte grand de la serada entre filhas. D'en primièr, fau començar per lei causas importantas e benlèu tanben un pauc cagantas mai que se lei fasètz amassa es mai simpatic. Donca coma eriam de filhas comenceriam per lei crompas naturalament. Après una passejada dins totei lei seccions en fasent semblant de pas veire lei paquets de tortons que nos tendián lei braç. Fièras d'aver crompat pas que de legums ( o quasi) e de fruchas. Mai tot aquó èra per nos donar bona consciéncia perque una serada entre filhas es pas per manjar de legums o per n'en sortir ambè bona consciéncia.

Ieu ère dintrada per recaptar mei crompas, e après un viatge plen d'aventuras, arribère fins a l'ostau de la granda C (e òc, vau calar son nom per manca d'autorizacion) e vaquí que vese arribar la polida B. Polida òc, mai en pijamà. Aquò a entrinat la serada de segur!! 

Bon après nos a faugut respectar lo bon desrotlament d'aquesta mena de serada. Donca comenceriam per agachar la television, mai leis informacions per restar de joinas seriosas. I a una que comencèt de preparar lo repais, èra una vertadièra DDE, una que trabalha e leis autreis qu'agachan. 

D'autra part, voliáu pertejar quauqua ren qu'avèm vist a la television. Un moviment feminista que vòlon manlevar dau vocabulari lo mòt "Damisèla", lo mai risolièr es la rason. Aquò dintra dins l'intimitat dei femnas, francament es verai? Ieu siáu totjorn contenta qu'un òme me remembre que siáu joina e polida coma una damisèla. 

Bon, tornem a nòstra subjècte. Per nos tornar metre dins l'ambient, siam en cò de C, davant leis informacions ambè una de nosautrei que fa a manjar. E aicí TADADADAM lo filme tant esperat que comença... "Desperate Housewives" !!! Quina filha pòu passar un dimars de ser sens l'agachar? Bon, siam pas perfièchas donca manjeriam davant, (e pas que de legums). Pareis que lei calorias existon pas dins lei seradas entr'amigas.

La serada contunhèt coma aquò, entre "Desperate Housewives" e galejadas e ... de bruchs prigonds e terrifiants que venián dau mai prigond de mon ventre.. A digestion, quora nos tenes!

Tot aquò per vos contar una serada tarribla, qu'espere tornar començar lèu. Segur perquè m'agrada "Desperate Housewives", mai subretot perque aver d'amigas es çò melhor. Quau pòt viure sens aver quauqu'un a quau parlar, ambè quau rire? Ieu ai trobat de gents coma aquò e que, en mai, comprenon mon amor per la nòstra polida lenga occitana.

Vau donca profichar d'aquest raconte per mercejar C e B per aquesta serada e aquesta amistat. Gause lo dire, vos aime polidetas e siáu urosas de vos aver rencontradas! 

Wow crese que siáu venguda coma toteis aqueleis joïnas colegianas que se fan de declaracion d'amor sus lor blòg! Es pas greu, per un còp, assumisse. 

Brave mond, au còp que ven :D

 

La dimenjada...

Francament, pense que la dimenjada es lo pièg moment de la setmana!

Vos vese ja vos enfuocar davant aquesta frasa, esperatz que me vau explicar.

Imaginatz: siatz planplanet tota la setmana, avètz pas que de pensar a trabalhar e a vos levar lo matin, e VLAN! vaquí qu'arriba la dimenjada!!

Tre aqueste moment la corsa comença, en quauqueis oras avètz fach lo recapte, la valisa e corrètz a travers la vila per capitar d'agantar ton trin. Mai arribat a la gara lei misèrias son pas encara acabadas. Es aquí que se fa difficil. D'en primier avètz un cai bondat, ambè de gents que se butassan, en mai, de gents que se butassan ambè de valisas es pas parier qu'un simple movement de fola, aquó fa mau!

Enfin, un còp qu'avètz codejats, donat de còp de valisa, avètz capitat de montar dins lo trin. Ara es lo moment de cercar un endrech onte vos assetar, mai a aquesta ora, dins un trin au clapàs es un esper grand de gausar pensar a s'assetar sus un fautuelh. Es a aquest moment que ieu me siau retrobada assetada sus ma paura valisa au mitan dau corredor.

Vaquí encara un còp una dimenjada que comença bèn. Malurosament mon periple s'acaba pas aicí.

Après doas oras d'espera nos vaquí arribat a l'el dorado, au pais promes!! Delivrança... O non. A la davalada dau trin, vaquí qu'una dolor me monta dau genolh. E me remembre alara de la peripecia que s'es debanada abans de partir. Ara que siam intima vos la vau partejar. Ere dins mon apartament a ensajar de faire a manjar lèu per poder èsser a l'ora a la gara. Un pauc dins lei nivas fasiáu pas mèfi a çò que coisava e vaqui qu'ausisse un BIP strident, cèrque e m'apercebe qu'es lo detector de fumada que s'es mes a cridar. Alara per pas alarmar lei pompiers coriguère per lo faire calar e BIM! dins leis escaliers lo genolh que pica contra la marcha.

Brèu, tot aquó per vos dire que maugrat aquó ère contenta de dintrar perquè aièr de ser i avià a Aurenja ...Suspensa... la sortida dau libre de Matièu Poitavin, lo nom dau cap d'òbra es "Lo matagòt modèrn". Es un libre inspirat per seis escolans, es fach per eleis. Puèi un recampament provençau dins la nòstra polida vila es quauqua ren. Mai francament, èra interessant, e quin plaser de tornar veire meis amics provençau. Ai benlèu meme trobat de futur escolan de licencia.

Bon vos daisse qu'ai un cap d'òbra de legir! Puèi benlèu qu'aurèm lèu la seguida...

P.S: Lo retorn au Clapàs èra tanben pas terrible. Pareis que voler prene son billet de trin en oblidant sa carta blava a l'ostau es pas pratic, l'ai verificat e es verai!

La dintrada... L' annada novèla... Lo cambiament...

Oh! O podèm dire qu'es una novèla annada mai aquò càmbia rèn, siáu totjorn davant ma pagina blanca e sai pas de qué n'en faire. Siáu aquí a cercar quauqua ren d'interessant de dire mai tròbe pas cap d'idèia. Es vertadièrament una annada novèla? En que es difèrenta d'aquela d'avant? E mai de que vòu dire novèla annada? o cambiament? Ieu pense qu'es sonque una succession de mès que se semblan. Alara parlar de cambiament es un pauc tròp. Imaginatz : perque siam en setembre devriáu prene de resolucions, e bonas en mai! S'ai pas rèn fach i a dos mes, pensatz que vau començar ara?

Mai bon, vau pas faire coma toteis aquesteis estudiants romegaires. Chausissèm de venir a la facultat, meme chausissèm de venir trabalhar, e un còp que i siam, romegam perque trabalhan. Nosautrei, leis estudiants, siam mai torduts qu'aqueste concèpt de novèla annada.

Bon, en parlant un pauc seriosament, per aqueste concèpt de noveutat, es benlèu pas tant sus lo papièr, o meme per rapòrt a un mes que lo cambiament se fa, benlèu qu'es tot simplament dins lo cap que tot se debana. E es aquí que lo daquòs deven complicat. Perquè faudriá ja acceptar que i a quauqua ren que truca dins son cap, e après faudriá acceptar de lo cambiar. Per de gens de nòstra generacion es tota una istòria. Perquè benlèu que semblam liure d'esperit, dubèrt sus lo monde e son evolucion mai en vertat lei gènts son coma abans, cadun sa vida e subretot fau pas anar cercar au mai prigond de l'èstre perquè se que non començam d'aver paur. De qué? Aquò's un mistèri.

Vau benlèu un pauc luènh dins lo subjècte, subretot que sabiáu pas qu'anave vos parlar d'aquò, crèse qu'es coma aquò amè l'escritura, un jorn decidam de prene son estilò e començam a metre de mòts sus de sensacions, d'idèias, de sentiments... Sabèm d'onte partèm mai pas jamais onte anam nos arrestar. Es aquò la beutat de l'escritura, òc, parle de beutat de l'escritura perquè am'ela anam viatjar dins de païsatges que coneissèm pas, sus de camins de nòstra vida qu'auriam benlèu pas jamais coneguts autrament. Vesètz aquí una autra part de ieu, e òc m'agrada l'escritura, m'agrada de metre de mòts sus çò que passa dins mon cap.

Vau m'arrestar aquí, pense que per un primier còp, aquò sufís. Vau començar aquesta annada lo còr plen d'enavans. Pareis que fau pas agachar darrièr mai totjorn davant, benlèu que vau començar per aquò e benlèu que l'annada seguirà. Vos dise a ben lèu amè un subjècte mai prenent.

P.S: Aquesta annada i vau crèire a la noveutat, lei causas van cambiar ( benlèu que se o dise mai fòrt, serà mai verai... ).