La dimenjada...

Francament, pense que la dimenjada es lo pièg moment de la setmana!

Vos vese ja vos enfuocar davant aquesta frasa, esperatz que me vau explicar.

Imaginatz: siatz planplanet tota la setmana, avètz pas que de pensar a trabalhar e a vos levar lo matin, e VLAN! vaquí qu'arriba la dimenjada!!

Tre aqueste moment la corsa comença, en quauqueis oras avètz fach lo recapte, la valisa e corrètz a travers la vila per capitar d'agantar ton trin. Mai arribat a la gara lei misèrias son pas encara acabadas. Es aquí que se fa difficil. D'en primier avètz un cai bondat, ambè de gents que se butassan, en mai, de gents que se butassan ambè de valisas es pas parier qu'un simple movement de fola, aquó fa mau!

Enfin, un còp qu'avètz codejats, donat de còp de valisa, avètz capitat de montar dins lo trin. Ara es lo moment de cercar un endrech onte vos assetar, mai a aquesta ora, dins un trin au clapàs es un esper grand de gausar pensar a s'assetar sus un fautuelh. Es a aquest moment que ieu me siau retrobada assetada sus ma paura valisa au mitan dau corredor.

Vaquí encara un còp una dimenjada que comença bèn. Malurosament mon periple s'acaba pas aicí.

Après doas oras d'espera nos vaquí arribat a l'el dorado, au pais promes!! Delivrança... O non. A la davalada dau trin, vaquí qu'una dolor me monta dau genolh. E me remembre alara de la peripecia que s'es debanada abans de partir. Ara que siam intima vos la vau partejar. Ere dins mon apartament a ensajar de faire a manjar lèu per poder èsser a l'ora a la gara. Un pauc dins lei nivas fasiáu pas mèfi a çò que coisava e vaqui qu'ausisse un BIP strident, cèrque e m'apercebe qu'es lo detector de fumada que s'es mes a cridar. Alara per pas alarmar lei pompiers coriguère per lo faire calar e BIM! dins leis escaliers lo genolh que pica contra la marcha.

Brèu, tot aquó per vos dire que maugrat aquó ère contenta de dintrar perquè aièr de ser i avià a Aurenja ...Suspensa... la sortida dau libre de Matièu Poitavin, lo nom dau cap d'òbra es "Lo matagòt modèrn". Es un libre inspirat per seis escolans, es fach per eleis. Puèi un recampament provençau dins la nòstra polida vila es quauqua ren. Mai francament, èra interessant, e quin plaser de tornar veire meis amics provençau. Ai benlèu meme trobat de futur escolan de licencia.

Bon vos daisse qu'ai un cap d'òbra de legir! Puèi benlèu qu'aurèm lèu la seguida...

P.S: Lo retorn au Clapàs èra tanben pas terrible. Pareis que voler prene son billet de trin en oblidant sa carta blava a l'ostau es pas pratic, l'ai verificat e es verai!