mercredi 26 octobre 2011

Miracle..

Uèi, vos deviáu parlar de mon aperitiu de diluns, mai dempuei diluns i aguèt un eveniment mai important… TADADAAAAAAM De qu’es ? Retrobère… mon ordinator , mon amorós, mon sol amic, lo sol que me compren (aquò es pas totjorn lo cas rai!!) Mai es un miracle, la tecnologia a tornat en còp mieu.

Mai abans de vos contar coma lo retrobère me fau d’en primier vos contar coma lo perdère.
Tota l’istòria se debanèt l’an passat, au mes de mai, pendent lei parciaus de fin d’annada. Imaginatz, deviáu tornar un dorsièr de literatura dei mai dificils que posquère faire dins ma vida d’estudianta. E vaqui que mon disc dur decidiguèt de crebar e que lo trabalh d’un mes tot entier de cercas e de sasida de texte s’evapora. Adieu l’ordinator, adieu mon polit dorsièr, adieu lo sòm ! Mai m’anatz dire perquè adieu lo sòm? Perquè un còp mon ordinator matat deguère tot tornar trobar, tot tornar faire. Passère la pièger setmana de ma vida ! Cau imaginar : una setmana de parciaus onte passère, la jornada a passar mei partieus e mei seradas e mei nuechs (de còps que i a) a faire mon dorsièr. Una setmana de foliá. E tot aquò sonque perquè aguère pas jamai l’idèa de registrar a cada còp que fasiáu quauqua ren d’important. 

Daissère passar l’estiu sens pensar a l’ordinator amagat dins un canton. Mai la dintrada arribèt lèu-lèu e lei problemas començèron. A la debuta èra un blòg que caliá faire, sens ordinator es puslèu dificil mai urosament qu’avèm una bibliotèca ambe un ordinator. Mai quora la question d’un power point arribèt… e aquì es lo drama… Coma faire un power point sens ordinator ?! Èra una bona question. La sola solucion que trobère èra de demandar a ma sòrre de me prestar lo sieu. Passère donca una dimenjada a faire mon polit power point. Mai mon malastre s’arrestèt pas aicì, un còp arribada au Clapàs, lo diluns d’après, voguère apregondir mon power point. Mai, lo segond drama arribèt a aqueste moment, impossible de tornar alucar la bèstia. Coma aparentament una fes èra pas pron, aviáu pas registat mon trabalh. Puta de vida ai lo malastre que me pega ambe la tecnologia.

Mai au mitan de tot aquò aguère una pichòta lutz quora capitère de tornar alucar l’ordinator pendent tres minutas, enfin pas que lo temps de prene lo power point. OF sauvada. E ieu me pensave aver espetada la bèstia e donca, geinada, tornère l’ordinator a ma sòrre. E sabetz pas qué ? Per ren, lo tornère alucar l’ordinator e marcha coma cau e perfiechament. Puta de vida ! Leis ordinators m’aiman pas.
Bon tot aquò per dire que retrobère mon ordinator aqueste dimenjada. Mai es verai qu’un magician m’ajudèt. Aime mon ordinator ! Quora lo tornère veire aguère quasi la lagrema a l’uèlh. Mon fidèu amic tornère. I a de jorns coma aquò onte siam content de s’èsser levat.
En esperam qu’aquest'ordinator demòre mon amic per encara un moment .
La leiçon de ne’n tirar : totjorn REGISTRAR !!

O me cau vos dire. Aqueu es vertadièrament mon amic ! Aprenguère amb’èu a faire leis accents sens anar dins « insercion » « caractèris especiaus » (…). Aime la tecnologia ! La vida es benlèu pas tant puta qu’aquò. Per aquelei que saupriá pas encara coma faire, pense a mon amic lo romegaire de servici, vos vau faire un cors. Alara per l’accent agut, vos cau apuèjar sus [Ctrl] e lo 4 en meteis temps, puei sus la vocala desirada. Per l’accent grèu es quasi la meteis causa. [Ctrl] [Alt] e 7 en meteis temps e la vocala après. 

Vaquì ambe tot aquò siatz devenguts de professionaus de l’informatic. Vos daisse jogar ambe vòstre clavier. E tòrne lèu-lèu vos aprene de causas novèlas.

jeudi 13 octobre 2011

Pertença.

Coma un moment de tristum que vòle pertejar ambe vosautrei. Coma ditz Max Roqueta, escriure es un mena de confessa sensa capelan.
Tu, que siás aquí a me legir, as ja vist partir un amic? Conèisses aqueste moment ont deves li dire aurevèire ò benlèu adieu. Mai que sabes pas que dire, quin mòts dire abans l'autre. N'i a tant que volon sortir en meteis temps mai n'i a aucun que capita de sortir. La garganta sarrada, lei lagremas que montan. Mai voles pas plorar, l'i voles pas mostrar que siás triste, perqué aquesta causida, aquesta partença es una oportunitat per èu.
Alara l'agachas, èu sensa ren dire se vira e s'en va, cap a sa novèla vida. Sensa se virar. D'un pas leugier. Desaparèisse dins lo fons dau decor.
E tu siás aquí, a l'agachar, e acabas per daissar rodelar tei lagremas, sensa bolegar, sensa gausar faire ò dire quauqua ren. E te demandas perqué as pas ren dich, perqué li diguère pas que l'aimavas mai que tot, que lo voliás gardar ambe tu. Mai que mai perqué lo sarreguère pas lo mai fòrt possible dins tei braç, coma per gardar un pauc d'èu ambe tu, una odor, una sensacion, un darrier sovenir demòra intacte.
Puèi es arribat lo moment de tornar en còp tieu, e pensas, te remembes lo temps onte auriás pas jamais gausat imaginar qu'aqueste moment arribariá un jorn.

Pareis que cada jorn lo mau se fai mens grand, mens dolorós.
E pasmens, un sovenir, una cançon, una fotò, l'ausida de son nom e lo mau es aquí que se desrevelha au mai que prigond de tu, onte pensavas l'aver ben amagar per lo pas jamais tornar veire.

La vida es aital.
Causissèm pas tot. Un jorn donam un bocin de nos a quauqu'un e aqueste un jorn decida de partir ambe, guidat per una fòrça mai nauta qu'èu.
La vida es aital.

Malurosament, es aquí que lo cap comença de soscar, e acabam per nos dire que benlèu auriá estat melhor de pas jamais lo conèisser, qu'auriam preferir caminar sol pluslèu que dever un jorn l'agachar partir.
Puèi, ven lo moment onte se demandam lo sensa d'aquesta vida, d'arrivadas e de partenças. Coma aculhir quauqu'un en se disant que partirá un jorn. Dins mon cap la question demòra entièra, alara te la pose a tu. Quina auriá estat la melhora solucion? Quina es la melhora actitude?



Per tu, 
Perqué podiava pas passar aqueste aniversari sensa pensar a tu. 

vendredi 7 octobre 2011

Pensadissa.

Avètz ja legit lo "Direct Montpellier" de bon matin? Vos siatz ja arrestats sus la rubrica "Bref"?, sabètz aquela que parla dei causas tarriblas que se debanan cada jorn... Francament, aquò fa paur. Un matin sus dos vesètz de causas sus leis enfants. Per exemple, uèi, una femna qu'a vendut son pichòt per menar seis autreis enfants a Disneyland!! Ère escandalizada quora veguère aquò! Quau es capable de faire aquesta mena de causa? I a de còp que me demande onte va lo monde. Puèi me susprene a soscar a çò qu'èra la mieuna enfança, de çò qu'auriá poscut me marcar. E sabètz pas qué? I a qu'un solet sovenir que me torna, aquestei dejunars que fasiam ambe mei fraires e sòrres e mei gents, mai per èsser segur que tot lo monde foguèt aquí, lei fasiam lo ser. Quora siam pichòts es tot un concèpte de beure de lach ambe de tartinas lo ser. Es un dei sovenirs mai polits que pode gardar d'aquesta vida passada. E òc parle ja de vida passada, de vida luencha, qu'a passat e trescolat. Avètz pas jamais agut aquesta sensacion que vòstra enfança èra dins una autra vida? Coma s'èra pas vertadièrament vosautrei que l'aviátz viscuda? 


(...)

 Desencusatz qu'ai perdut lo fiau de mei pensadas, aquestei gents que daissan son telefonet alucat e que parton sens... Es la vida que vòu aquò! A prepaus, siáu a legir un libre que me sembla interessant d'evocar aquí. Supause que coneissètz totei lo grand "Max Roqueta", per aquelei que benlèu gausarián pas conèisser vos vau d'en primier educar un pauc. Max Roqueta, mai coma s'entresenha sus de causas tant importantas devrián èsser naturala vos daisse apréner solet. Donca aqueste libre pòrta lo polit nom de "La Cèrca de Pendariès". Bon rai que dich coma aquò lo títol dona pas fòrça enveja mai vos assegure que tre lo primier capítol, sètz pres dedins. Son libre a travèrs una istòria de mètge nos fa una òda a l'escritura, de què vos donar enveja de vos metre a escriure.
"Aime l'esciure. Es una mena de confessa, sens capelan. Vòle dire, sens testimòni. Qu'es adejà, e mai desconegut, en quauque biais, un jutge. E mai durbiguèsse pas la boca. E que vos empeirariá puslèu dins lo silenci. Entre que l'escriure, per lo qu'es sol, dins la patz, la lutz de la candela sul pergamin, es coma una posaraca qu'arrèsta pas de tirar l'aiga dau pensar e de ne sonar d'autra, de las fonsors ont s'amaga. Ont cada paraula muda ne sona una autra, sovent estranja e que res t'auriá permés d'endevinhar que dormissiá dins l'escur de ton èime"
. Vaquí que sona parlar. 
Puèi, per vos faire una confidança, ieu tanben escrive a meis oras perdudas e dins lei mòts de Max Roqueta, m'i retròbe. Ieu, es çò qu'aime en mai dins l'escritura, poder parlar de tot, se liurar completament sens que i ague degun per vos jutjar. E mai, aquesta facultat de nòstre cervèu de trobar de causas en nosautrei, qu'èra tant amagat au mai prigond que e mai nosautrei lei sabián pas aquí. Pense qu'es en escrivant qu'aprenèm vertadièrament a nos conèisser. De tot biais, ieu es lo solet mejans qu'ai trobat per me faire dire çò que sabiáu pas que voliáu dire. Ah! Aquò n'es una de frasa. Podriam passar quauqueis oras a l'analisar mai preferisse vos daissar soscar un pauc. Coma Roqueta, podriàu ne parlar d'oradas de l'escritura e de sei ben-fa mai es pas la tòca dau mieu article. 

Donca, pichòt conselh de vòstra amic Granhòta: legissètz-lo!

Bon, vos daisse en suspense fins a la setmana que ven en vos disant sonque que vos contarai quauquei detalhs de mai sus ma pichòta vida. :D

dimanche 2 octobre 2011

Una serada pas coma leis autras ...

I a d'unei sers onte avètz enveja de veire quicòm mai, de sortir de vòstre  quotidian. Es a aquest moment que trobatz sus vòstre camin de gents qu'aimatz e ambè quau volètz pertajar aquestei moments. 

E vaquí qu'aqueste ser es arribat, ambe eu lo concèpte grand de la serada entre filhas. D'en primièr, fau començar per lei causas importantas e benlèu tanben un pauc cagantas mai que se lei fasètz amassa es mai simpatic. Donca coma eriam de filhas comenceriam per lei crompas naturalament. Après una passejada dins totei lei seccions en fasent semblant de pas veire lei paquets de tortons que nos tendián lei braç. Fièras d'aver crompat pas que de legums ( o quasi) e de fruchas. Mai tot aquó èra per nos donar bona consciéncia perque una serada entre filhas es pas per manjar de legums o per n'en sortir ambè bona consciéncia.

Ieu ère dintrada per recaptar mei crompas, e après un viatge plen d'aventuras, arribère fins a l'ostau de la granda C (e òc, vau calar son nom per manca d'autorizacion) e vaquí que vese arribar la polida B. Polida òc, mai en pijamà. Aquò a entrinat la serada de segur!! 

Bon après nos a faugut respectar lo bon desrotlament d'aquesta mena de serada. Donca comenceriam per agachar la television, mai leis informacions per restar de joinas seriosas. I a una que comencèt de preparar lo repais, èra una vertadièra DDE, una que trabalha e leis autreis qu'agachan. 

D'autra part, voliáu pertejar quauqua ren qu'avèm vist a la television. Un moviment feminista que vòlon manlevar dau vocabulari lo mòt "Damisèla", lo mai risolièr es la rason. Aquò dintra dins l'intimitat dei femnas, francament es verai? Ieu siáu totjorn contenta qu'un òme me remembre que siáu joina e polida coma una damisèla. 

Bon, tornem a nòstra subjècte. Per nos tornar metre dins l'ambient, siam en cò de C, davant leis informacions ambè una de nosautrei que fa a manjar. E aicí TADADADAM lo filme tant esperat que comença... "Desperate Housewives" !!! Quina filha pòu passar un dimars de ser sens l'agachar? Bon, siam pas perfièchas donca manjeriam davant, (e pas que de legums). Pareis que lei calorias existon pas dins lei seradas entr'amigas.

La serada contunhèt coma aquò, entre "Desperate Housewives" e galejadas e ... de bruchs prigonds e terrifiants que venián dau mai prigond de mon ventre.. A digestion, quora nos tenes!

Tot aquò per vos contar una serada tarribla, qu'espere tornar començar lèu. Segur perquè m'agrada "Desperate Housewives", mai subretot perque aver d'amigas es çò melhor. Quau pòt viure sens aver quauqu'un a quau parlar, ambè quau rire? Ieu ai trobat de gents coma aquò e que, en mai, comprenon mon amor per la nòstra polida lenga occitana.
Vau donca profichar d'aquest raconte per mercejar C e B per aquesta serada e aquesta amistat. Gause lo dire, vos aime polidetas e siáu urosas de vos aver rencontradas! 

Wow crese que siáu venguda coma toteis aqueleis joïnas colegianas que se fan de declaracion d'amor sus lor blòg! Es pas greu, per un còp, assumisse. 

Brave mond, au còp que ven :D